Pismo Święte
Pismo Święte jest spisanym objawieniem Boga dla człowieka, przekazanym nam przez Ducha Świętego. Zatem sześćdziesiąt sześć ksiąg biblijnych (39 ksiąg Starego i 27 ksiąg Nowego Testamentu) stanowi pełne Słowo Boże (1 List do Koryntian 2. 7-14; 2 List Piotra 1. 20-21).
Słowo Boże jest obiektywnym, proroczym objawieniem (1 List do Tesaloniczan 2.13; 1 List do Koryntian 2.13), natchnionym w każdym słowie (2 List do Tymoteusza 3.16), ostatecznym autorytetem w życiu wierzących.
Biblia jest jedynym, nieomylnym źródłem zasad wiary i praktyk codziennego życia chrześcijańskiego – pożytecznym do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości (Ew. Mateusza 5.18; 24.35; Ew. Jana 10.35; 16. 12-13; 17.17; 1 List do Koryntian 2.13; 2 List do Tymoteusza 3.15 -17; List do Hebrajczyków 4.12; 2 List Piotra 1. 20-21).
Interpretacja Pisma Świętego nie podlega dowolnemu wykładowi. Powinna przebiegać w zgodzie z pilnym przestudiowaniem kontekstu i celu oraz pod wpływem prowadzenia Ducha Świętego (Ew. Jana 7.17; 16.12-15; 1 List do Koryntian 2.7-15; 1 List Jana 2.20).
Bóg
Istnieje tylko jeden żywy i prawdziwy Bóg (5 Ks. Mojżeszowa 6: 4; Ks. Izajasza 45. 5-7; 1 List do Koryntian 8. 4), nieskończony, wszechwiedzący Duch (Ew. Jana 4.24), doskonały we wszystkich swoich atrybutach. Bóg istnieje w trzech oddzielnych, będących w jedności Osobach (Ew. Mateusza 28.19; 2 List do Koryntian 13.14) – każdy z nich zasługuje na cześć i posłuszeństwo.
Bóg – Ojciec
Pierwsza Osoba Trójcy, porządkuje i rozporządza wszystkim zgodnie ze Swym własnym celem i łaską (Psalm 145. 8-9; 1 List do Koryntian 8.6). On jest Stwórcą wszystkich rzeczy (1 Ks. Mojżeszowa 1.1-31; List do Efezjan 3.9). Jako jedyny absolutny i wszechmocny Władca we wszechświecie, jest suwerenny w stworzeniu, opatrzności i odkupieniu (Psalm 103.19; List do Rzymian 11.36). Stale wspiera, kieruje i zarządza wszystkimi stworzeniami i wydarzeniami (1 Kronik 29:11).
Jako Stwórca jest Ojcem dla wszystkich ludzi (Efezjan 4.6), ale jest Ojcem duchowym tylko dla wierzących (List do Rzymian 8.14; 2 List do Koryntian 6.18). On zbawia od grzechu wszystkich, którzy przychodzą do niego przez Jezusa Chrystusa- adoptuje ich i odtąd staje się ich Ojcem (Ew. Jana 1.12; List do Rzymian 8.15; List do Galatów 4. 5; List do Hebrajczyków 12. 5-9).
Bóg – Jezus Chrystus
Jezus Chrystus, druga Osoba Trójcy, posiada wszystkie boskie doskonałości, jest równym i jednym z Ojcem (Ew. Jana 10.30; 14. 9). Jest pierworodnym wszelkiego stworzenia. Wszystko dla niego i przez niego zostało stworzone (Ew. Jana 1.3; List do Kolosan 1.15- 17; List do Hebrajczyków 1.2).
Pan Jezus Chrystus narodził się z Marii dziewicy (Ks. Izajasza 7.14; Ew. Mateusza 1.23, 25; Ew. Łukasza 1.26- 35); jest Bogiem wcielonym (Ew. Jana 1. 1,14). Celem wcielenia było objawienie Boga, odkupienie ludzi i panowanie nad królestwem Bożym (Psalm 2. 7-9; Ks. Izajasza 9. 6; Ew. Jana 1.29; List do Filipian 2. 9-11; List do Hebrajczyków 7.25- 26; 1 List Piotra 1. 18-19). We wcieleniu Chrystus zrzekł się jedynie atrybutów boskich, ale nic z istoty Boga- jest w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem (List do Filipian 2.5-8; List do Kolosan 2. 9).
Jezus Chrystus dokonał naszego odkupienia poprzez przelanie swojej krwi i ofiarną, dobrowolną, zastępczą śmierć na krzyżu (Ew. Jana 10.15; List do Rzymian 3. 24-25; 5. 8; 1 List Piotra 2.24). Dzięki śmierci i fizycznemu zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, wierzący grzesznik jest wolny od kary, konsekwencji i mocy grzechu oraz pewnego dnia od samej obecności grzechu; został uznany za sprawiedliwego, otrzymał życie wieczne i został adoptowany do rodziny Bożej (List do Rzymian 3.25; 5. 8-9; 2 List do Koryntian 5. 14-15; 1 List Piotra 2.24; 3.18).
Jezus Chrystus usiadł po prawicy Ojca w niebie i nieustannie wstawia się za wierzącymi (Ew. Mateusza 28.6; Ew. Łukasza 24.38-39; Dzieje Apostolskie 2.30-31; List do Rzymian 4.25; 8.34; List do Hebrajczyków 7.25; 9.24; 1 List Jana 2. 1). Cielesne zmartwychwstanie Jezusa jest również gwarancją zmartwychwstania dla wszystkich wierzących (Ew. Jana 5.26-29; 14.19; List di Rzymian 1.4; 4.25; 6. 5-10; 1 List do Koryntian 15.20, 23).
Chrystus jako pośrednik między Bogiem a człowiekiem (1 List do Tymoteusza 2.5), Głowa Ciała- Kościoła (List do Efezjan 1.22; 5.23; List do Kolosan 1.18) oraz nadchodzący uniwersalny Król, jest ostatecznym Sędzią wszystkich, którzy nie pokładają zaufania w Nim jako Panu i Zbawicielu (Ew. Mateusza 25.14-46; Dzieje Apostolskie 17.30-31, Ew. Jana 5.22-23).
Bóg – Duch Święty
Duch Święty jest Boską Osobą, jest On równy i współistotny Ojcu i Synowi (Ew. Mateusza 28.19; Dzieje Apostolskie 5. 3-4; 28. 25-26; 1 List do Koryntian 12. 4-6; 2 List do Koryntian 13.14; i Jeremiasza 31: 31-34; List do Hebrajczyków 10: 15-17).
Duch Święty przyszedł od Ojca i Syna (Ew. Jana 14: 16-17; 15:26) aby przekonać świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Duch Święty zamieszkuje w każdym wierzącym w Jezusa Chrystusa (1 Koryntian 12.13) przekształcając wierzących na obraz Chrystusa (Ew. Jana 16. 7-9; Dzieje Apostolskie 1. 5; 2. 4; List do Rzymian 8.29; 2 List do Koryntian 3.18; List do Efezjan 2.22).
Duch Boży uświęca, poucza, napełnia mocą i wyposaża wierzących do służby (List do Rzymian 8: 9; 2 List do Koryntian 3: 6; List do Efezjan 1:13). Przekazuje dary duchowe Kościołowi do realizacji dzieła odkupienia zgubionych, budowania i doskonalenia wierzących w najświętszej wierze (Ew. Jana 16.13-14; Dzieje Apostolskie 1.8; 1 List do Koryntian 12.4-11; 2 List do Koryntian 3.18; List do Efezjan 4.7- 12; List do Hebrajczyków 2.1-4).
Człowiek
Człowiek został stworzony przez Boga, na Jego obraz i podobieństwo (1 Ks. Mojżeszowa 1.26-27; 2.7); bez grzechu, aby uwielbić Boga, cieszyć się relacją z Nim i prowadzić życie zgodne z Bożą wolą (Ks. Izajasza 43.7; List do Kolosan 1.16; Ks. Objawienie 4.11).
Z powodu grzechu nieposłuszeństwa Adama i Ewy wobec objawionej woli i Słowa Bożego człowiek stracił swoją niewinność. Skażenie grzechem, a w konsekwencji śmierć i wieczne oddzielenie od Boga z wyboru i według Boskiej deklaracji (Psalm 14: 1-3; Jeremiasz 17: 9; List do Rzymian 3: 9-18, 23; 5: 10-12) stało się udziałem każdej istoty żyjącej, dla której nie ma ratunku bez Bożej ingerencji.
Zbawienie
Zbawienie (ratunek od skażenia grzechem i zerwanej relacji z Bogiem) możliwe jest jedynie z łaski, a nie na podstawie ludzkich zasług czy uczynków (Ew. Jana 1.12; List do Efezjan 1. 7; 2. 8-10; 1 List Piotra 1.18-19). Bóg w swojej miłości posłał Jezusa Chrystusa, aby stał się grzechem (w zastępstwie za nas). Niewinna krew Chrystusa została przelana, aby wykupić każdego człowieka z przekleństwa grzechu na podstawie wiary.
Bóg na podstawie wiary grzesznika w odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu odradza duchowo tych, którzy się upamiętają (odwrócą od grzechu) i uznają Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Pana swojego życia przez całkowite poddanie się Jemu (1 Ks. Mojżeszowa 2.16-17; 3.1-19; Ew. Jana 3.3-6; List do Rzymian 3.23; 6.23; 1 List do Koryntian 2.14 ; List do Efezjan 2.1-3; 1 List do Tymoteusza 2.13-14; 1 List Jana 1.8).
Efektem duchowego odrodzenia jest widoczna zmiana w życiu wierzącego, który odtąd w posłuszeństwie Słowu Bożemu i napełniony mocą Ducha Świętego, z dnia na dzień coraz bardziej upodabnia się do swojego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa (Ew. Jana 17.17,19; List do Rzymian 6.1-22; 2 List do Koryntian 3.18; 1 List do Tesaloniczan 4.3-4; 5.23), wydając owoc Ducha Świętego (List do Galacjan 5.22-25).
Kościół
Kościół jest wyjątkowym organizmem duchowym, którego nadrzędną władzę sprawuje Chrystus (1 List do Koryntian 11.3; List do Efezjan 1.22; List do Kolosan 1.18). Kościół złożony jest ze wszystkich nowo narodzonych wierzących (Efezjan 2.11-3.6), którzy tworzą Ciało (1 List do Koryntian 12.12-13). Bóg ustanowił w Kościele starszych, którzy prowadzą lub rządzą jako słudzy Chrystusa (1 List do Tymoteusza 5.17-22) i mają Jego autorytet w kierowaniu kościołem.
Kościół jest powołany do uwielbienia Boga (List do Efezjan 3:21) poprzez wzrastanie w wierze (List do Efezjan 4.13-16) zgodnie ze wskazówkami Słowa (2 List do Tymoteusza 2.2, 15; 3.16-17) przez wspólne spotkania (Dzieje Apostolskie 2.47; 1 List Jana 1.3), przestrzeganie obrzędów (Ew. Łukasza 22.19; Dzieje Apostolskie 2.38-42) oraz głoszenie ewangelii całemu światu (Dzieje Apostolskie 1.8; 2.42).
Naśladowcy Chrystusa powołani są do czynienia innych uczniami (Ew. Mateusza 28.19-20; 2 List do Tymoteusza 2.2), do wzajemnej odpowiedzialności wszystkich wierzących względem siebie (Ew. Mateusza 18.5-14), do dzieła służby (1 List do Koryntian 15.58; List do Efezjan 4.12; Ks. Objawienia 22.12), których Bóg obdarza wyjątkowymi i specjalnymi zdolności duchowi (List do Rzymian 12.5-8; 1 List do Koryntian 12.4-31; 1 List Piotra 4.10-11).
Zakładanie i trwanie kościołów lokalnych wypływa z wyraźnego nauczania Nowego Testamentu (Dzieje Apostolskie 14.23, 27; 20.17, 28; List do Galatów 1.2; List do Filipian 1.1; 1 List do Tesaloniczan 1.1; 2 List do Tesaloniczan 1.1), a członkowie jednego duchowego Ciała mają się zrzeszać w lokalnych zgromadzeniach (1 List do Koryntian 11: 18-20; List do Hebrajczyków 10:25).
Istnieją dwa obrzędy wydane dla lokalnego kościoła: chrzest i Wieczerza Pańska (Dzieje Apostolskie 2.38-42). Chrzest chrześcijański przez zanurzenie (Dzieje Apostolskie 8.36-39) na wyznanie wiary w ukrzyżowanego, pochowanego i zmartwychwstałego Chrystusa oraz potwierdzenie osobistej, świadomej decyzji stania się uczniem Chrystusa (List do Rzymian 6.1-11). Wieczerza Pańska ma charakter symboliczny (czyniony na pamiątkę) podczas której zwiastujemy śmierć Pańską do czasu aż Chrystus przyjdzie ponownie (1 List do Koryntian 11.23-28).
Komunia / wieczerza
Wierzymy, że Jezus Chrystus ustanowił Wieczerzę Pańską na pamiątkę swojego zmartwychwstania, aby Jego wyznawcy, łamiąc i spożywając chleb oraz pijąc z kielicha wino, w duchowy sposób przyjmowali Jego ciało i krew.
W Wieczerzy Pańskiej powinni brać udział tylko ci, którzy z łaski Boga stali się Jego własnością i świadomie przyjęli chrzest.
Czasy ostateczne
Wierzymy, że Jezus Chrystus powtórnie przyjdzie na ziemię, aby sądzić sprawiedliwie żywych i umarłych (Ew. Jana 5.22). Cielesne zmartwychwstanie wszystkich ludzi, zbawionych do życia wiecznego (Ew. Jana 6.39; List do Rzymian 8.10-11, 19-23; 2 List do Koryntian 4.14) oraz niezbawionych do sądu i wiecznej kary (Ks. Daniela 12.2; Ew. Jana 5.29; Ks. Objawienia 20.13-15).
Wierzący w Chrystusa zamieszkają w nowym mieście (Ks. Objawienia 21.2), gdzie będą cieszyć się wieczną społecznością z Bogiem i sobą nawzajem (Ew. Jana 17.3; Ks. Objawienia 21-22). Nasz Pan Jezus Chrystus, wypełniwszy swą zbawczą misję, przekaże królestwo Bogu Ojcu (1 List do Koryntian 15.24-28), aby we wszystkich dziedzinach Trójjedyny Bóg mógł panować na wieki wieków (1 List do Koryntian 15.28).