Cieszymy się, że tu jesteś, bo może masz pragnienie, aby być bliżej Boga i poznać Go osobiście. Podobne pragnienie miał pewien człowiek o imieniu Nikodem. Przyszedł pewnego dnia do Jezusa i zapytał: „jak mogę dostąpić życia wiecznego z Bogiem” ? Ew. Jana 3.1-21 Pan Jezus odpowiedział: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam Ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego” (werset 3). W dalszej rozmowie z Nikodemem Jezus wyjaśnia, że jest to tzw. „duchowe odrodzenie”, gdy człowiek uświadamia sobie, jaki jest Bóg, do czego nas powołał, kim jesteśmy bez niego i czego potrzebujemy, aby żyć w bliskiej relacji z Nim. Wszystka to, co powinniśmy wiedzieć o Bogu i co jest ważne z Jego i naszego punktu widzenia, pochodzi z Biblii – Pisma Świętego, które „całe przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości” 2 List do Tymoteusza 3.16.
Zachęcamy do rozważenia poniższych prawd biblijnych:
BÓG – SUWERENNY STWORZYCIEL
W Piśmie Świętym napisane jest, że zostaliśmy stworzeni przez Boga, aby kochać, służyć i cieszyć się niekończącą społecznością z Bogiem. Nowy Testament ukazuje nam, że Jezus Chrystus wszystko stworzył Ew. Jana 1.3; List do Kolosan 1.16. Wszystko do Niego należy i On panuje nad wszystkim Psalm 103.19. Oznacza to, że ma On władzę nad naszym życiem i śmiercią. Jesteśmy Mu winni absolutną lojalność, posłuszeństwo i uwielbienie.
BÓG JEST ŚWIĘTY
Bóg jest całkowicie doskonały i święty (Księga Izajasza 6.3), nie może popełnić żadnego grzechu ani aprobować żadnego rodzaju zła (List Św. Jakuba 1.13). Bóg wymaga świętości również od nas. Pismo Święte (1 List Św. Piotra 1.16) poucza nas: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.„
KAŻDY CZŁOWIEK JEST GRZESZNY
Zgodnie z Pismem Świętym, każdy z nas jest lub był winny popełnienia grzechu, „gdyż nie ma człowieka, który by nie zgrzeszył” (1 Księga Królewska 8.46). Oczywiście nie oznacza to, że nie jesteśmy w stanie dokonywać aktów ludzkiej dobroci. Jesteśmy jednak całkowicie niezdolni do zrozumienia, kochania i podobania się Bogu o własnych siłach (List do Rzymian 3.10-12) i za pomocą naszych ograniczonych i często omylnych zmysłów.
GRZECH WYMAGA KARY – ŚMIERCI
Świętość i sprawiedliwość Boża wymagają, aby każdy grzech został ukarany śmiercią (Ks. Ezechiela 18.4). Z tego powodu zwykła zmiana sposobu postępowania nie rozwiązuje problemu i nie usuwa konsekwencji grzechu. Bunt wobec Bożych praw jest zakorzeniony w naszej naturze, co widoczne jest często w codziennym postępowaniu, postawach, braku miłości, czy przebaczenia.
JEZUS JEST PANEM I ZBAWICIELEM
Mimo, iż Boża sprawiedliwość wymagała poniesienia kary za grzech, to Jego miłość (miłosierdzie) zapewniła nam Zbawiciela, który zapłacił karę i umarł za grzeszników – za nas (1 List Św. Piotra 3.18). Jezus Chrystus, bezgrzeszny (1 list Św. Piotra 2:22), odwieczny Syn Boży stał się człowiekiem (Ew. Jana 1:1,14) i zmarł, by odkupić nasze grzechy. „Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami” (List do Rzymian 5:8).
Śmierć Chrystusa usatysfakcjonowała Bożą sprawiedliwość, a Jego doskonałe życie usatysfakcjonowało Bożą świętość (2 List do Koryntian 5.21), sprawiając, że przebaczył i uratował tych, którzy przez wiarę mu zaufają (List do Rzymian 3.26). Jezus Chrystus umarł na krzyżu za grzeszników (Ew. Jana 19:31-42), biorąc na siebie karę, na którą my zasłużyliśmy (2 List do Koryntian 5:21). Trzy dni później zmartwychwstał (1 List do Koryntian 15:1-4) i udowodnił swoje zwycięstwo nad śmiercią i grzechem. „Bóg w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei” (1 List Św. Piotra 1:3).
Aby dostąpić zbawienia, przez wiarę musimy się upamiętać, odwrócić od naszego grzechu i zwrócić się do Chrystusa (Dzieje Apostolskie 3:19). Jeśli uwierzymy Mu, że umarł na krzyżu za nasze grzechy, doświadczymy przebaczenia, a obietnica o wiecznym życiu w niebie stanie się naszym udziałem. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Ew. Jana 3:16). „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie” (List do Rzymian 10:9).
Wiara w to, że Jezus na krzyżu dokonał wszystkiego, czego nam potrzeba do zbawienia, jest jedyną drogą do życia wiecznego! „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił” (List do Efezjan 2:8-9).
ZBAWCZA WIARA
Prawdziwa wiara zawsze wiąże się z głęboką świadomością potrzeby odwrócenia się od grzechu i ciemności. Upamiętanie jest więc świadomym uznaniem Bożego sądu – że jestem winna / winny. Wyznaję Mu zatem swoje grzechy i dokonuję świadomej decyzji, aby odwrócić się od życia w ciemności (Ew. Łukasza 13.3, 5; 1 List do Tesaloniczan 1.9), aby od tej chwili podążać za Jezusem Chrystusem (Ew. Mateusza 11.28-30; Ew. Jana 17.3), w posłuszeństwie Jemu i Jego nauce (1 List Jana 2.3).
Nie wystarczy wierzyć w określone fakty na temat Chrystusa. Nawet szatan i demony wierzą w prawdziwego Boga (List Jakuba 2.19), ale one Go nie kochają i nie są mu posłuszne. Z miłości do Boga pragniemy zatem trwać w biblijnym uczniostwie Pana Jezusa, które związane jest z codziennym posłuszeństwem w wypełnianiu Jego woli oraz poznawaniem Jego Słowa (Ew. Jana 14.21, List do Efezjan 2.10, 2 List do Tymoteusza 3.16-17).
On jest jedyną „drogą, prawdą i życiem” (Ew. Jana 14.6)