Historia Kościoła Baptystów we Wrocławiu (przedwojenny Breslau) rozpoczęła się w dniu 20 czerwca 1846 roku, kiedy to przyjęły chrzest 4 osoby, które uwierzyły w Jezusa Chrystusa dzięki kazaniom głoszonym przez O. Friedmana. Pomimo tego, że Wrocław był wtedy miastem w większości katolickim, nastąpił dynamiczny rozwój kościoła: w 1851r miał 27 członków, w 1878r liczba ta wzrosła do 207 osób. 30 lat później, w 1908r liczba członków wynosiła już 558 osób, następnie 774 osoby w 1929r, osiągając apogeum (828 osoby) w 1938r.
Podczas II Wojny Światowej, w 1944r. liczba osób uczęszczających na nabożeństwa wynosiła 631 osób. Spotykano się wówczas w trzech budynkach należących do kościoła: przy pl. Muzealnym, przy ul. Marthastrasse (obecnie ul. Łukasińskiego 20) i przy ul. Dąbrowskiego.
W trakcie działań wojennych kaplica przy placu Muzealnym została całkowicie zniszczona i wierzący gromadzili się odtąd w ocalałym budynku przy Marthastrasse. Rok 1946 zakończył niemiecką część historii kościoła. Wierzące polskie rodziny, pochodzące głównie z dawnych wschodnich kresów Polski, zaczęły napływać do Wrocławia i spotykać się z mieszkającymi jeszcze wtedy w mieście niemieckimi baptystami. 7 marca 1946r. niemiecki Kościół Baptystów we Wrocławiu świętował 100-lecie swego istnienia. W czasie uroczystego nabożeństwa nastąpiło oficjalne przekazanie kaplicy przy ul. Łukasińskiego 20 polskim chrześcijanom. Od tego czasu polska grupa spotykała się regularnie na tym miejscu podczas nabożeństw. Niedługo po tym wydarzeniu, głównie z powodu sytuacji politycznej, niemieccy członkowie kościoła zmuszeni byli opuścić Wrocław.
10 lat po wojnie zbór liczył 135 członków. Pod opieką pastora Michała Popko kościół uzyskał odpowiednią strukturę i określił ramy działania. Ważnymi formami aktywności kościoła stały się m.in. spotkania grup biblijnych, tzw. „Szkoła Niedzielna”, szkoła biblijna dla dorosłych, chór zborowy oraz służba wśród młodzieży. Kościół prowadził także pracę misyjną w kilku miastach na terenie Dolnego Śląska oraz dzisiejszego województwa lubuskiego, m.in. w Głogowie, w Zielonej Górze, w Wałbrzychu i w Kłodzku, co przyczyniło się do utworzenia w tych miastach odrębnych, w pełni samodzielnych zborów. Zbór wrocławski pozostawał w bliskich kontaktach z innymi zborami baptystycznymi w Polsce i za granicą, m.in z kościołem baptystycznym w Wetter (Volmarstein, Niemcy). Wartość tych relacji oraz silne wsparcie materialne i duchowe płynące od partnerskich zborów okazało się szczególnie istotne na początku lat 80-tych, w ciemnym okresie Stanu Wojennego oraz w trakcie budowy nowego centrum zborowego przy ul. Kłodnickiej.
Obecnie zbór, po wielu dekadach wewnętrznych przemian, liczy kilkudziesięciu stałych członków oraz posiada liczne grono sympatyków. Nabożeństwa odbywają się w oficynie przy ul. Łukasińskiego 20 we Wrocławiu. Ze względu na ograniczoną przestrzeń użytkową budynku spotkania zboru mają zazwyczaj charakter kameralny. Dzięki unikatowej architekturze, prostocie wnętrza i inspirowanym Pismem Świętym kazaniom uczestnik nabożeństwa może doświadczyć niezwykłej atmosfery przedwojennego Wrocławia oraz poznać smak protestanckiej kultury. Kaplica zboru, jako budynek historyczny, jest dostępna dla odwiedzających podczas odbywającego się we Wrocławiu Festiwalu Kultury Protestanckiej oraz Nocy literatury i Dnia Trójkąta – poznaj Przedmieście Oławskie.